Elsa

Ik leer haar kennen als een druk pratende vrouw die weet wat zij wil en gewend is om alles zelf te regelen.

Ze mist haar man maar 'hij was heel ziek.' Zijn dood kwam als een verlossing, begrijp ik en ze is dankbaar dat zij hem tot op het laatst heeft gesteund. Ze gedenkt hem in liefde. Door haar eigen afnemende gezondheid raakt zij tijdelijk de grip op haar leven kwijt.

Altijd de spil van haar familie geweest, nemen haar kinderen – goed bedoeld – de regie van haar over. Ze gaan er, naar later blijkt vanuit dat hun moeder niet meer beter zal worden. De één wil de ander overtreffen in zorg en organiseren en daardoor ontstaat er onderling onenigheid en verwarring.

Maar Elsa pakt wonderwel de draad weer op en ontdekt dat haar kinderen te veel van haar hebben overgenomen. 

Zij is hier onaangenaam door verrast en ze bespreekt dit met de familie. Resoluut neemt ze de touwtjes weer in handen. Dit lukt haar goed.

Spoedig ontdekt ze echter dat haar kinderen zich onderling steeds meer van elkaar verwijderen. Dit doet haar verdriet, want ze houdt van hen allemaal.

De eenheid die er vroeger was, is er niet meer. Zelf blijft ze zorgzaam en betrokken bij hen en hun gezinnen. Ze komen nog bij haar, maar de saamhorigheid is er niet meer omdat ze elkaar mijden. Haar diepe wens is dat 'het weer wordt als vroeger.'

Ook binnen de gezinnen van haar kinderen tekenen zich problemen af, die met haar worden gedeeld. Ze geeft raad waar ze kan en leeft met iedereen mee. En soms zegt zij hen ongezouten de waarheid.

Langzamerhand groeit bij haar het besef dat 'het niet meer zo kan worden als vroeger.' Dit inzicht brengt haar tenslotte tot acceptatie van de huidige situatie en van haar veranderende rol binnen de familie. 'Zij hebben hun eigen leven.'

Ze blijft op een andere manier verbonden met al haar lieverds.

Ik bewonder haar wijsheid en eenvoud. En haar flexibiliteit hoe zij omgaat met de vele ingrijpende veranderingen in haar leven.

Meegaan in de stroom. Zo voelt het. Na 2 jaar neem ik afscheid van haar.

Met een lekker gebakje bij de koffie en met een dankbaar gevoel dat ik haar ben tegengekomen in mijn leven.