Wat je niet meer koestert ben je kwijt
Per 1 april vertrekt Agnes van den Enk na 46 jaar gewerkt te hebben in de Dimence organisatie.
In Raalte was zij het boegbeeld als het gaat om het werken met vrijwilligers.
Deelname aan een creatieve cursus in Raalte was de aanleiding tot een sollicitatie op een vacature op het Franciscushof. Ze was al eens door de lange gang van ‘het Hof’ gelopen en zag daar een medewerker een praatje maken met mensen en ze dacht: dat kan ik ook!
Agnes ging van kinderverzorgster naar activiteitenbegeleidster en is momenteel all round vak begeleidster binnen Dimence, op de locatie ‘Monumenstraat’.
Ze is altijd in Raalte gebleven en binnen de verschillende organisaties is ze steeds meeverhuisd. Ze heeft veel verschillende dingen gedaan, uitdagingen aangepakt, op verschillende afdelingen gewerkt in diverse plaatsen. Daarnaast heeft ze veel veranderingen in methoden van werken meegemaakt, heeft ze leuke kansen gegrepen en is ze verhuisd van het grote Franciscushof-terrein naar een kleine locatie in het dorp.
Een van de leuke uitdagingen is volgens Agnes het werken met vrijwilligers. Al op het terrein van het Franciscushof werkte ze met vrijwilligers en na de verhuizing naar de Monumenstraat werd Agnes zelfs aandachtsfunctionaris voor het vrijwilligerswerk. Dat heeft ze ongeveer 15 jaar gedaan. Vrijwilligers maken het mogelijk dat mensen deel kunnen nemen aan activiteiten buiten de locatie. Voorbeelden hiervan zijn chauffeurs die mensen naar het dorp brengen, vrijwilligers die mee gaan naar de markt, vrijwilligers die aanwezig zijn voor ‘han-en-span diensten’ tijdens de jaarlijkse oliebolleninstuif voor de buurt en alle andere leuke uitstapjes die ondernomen worden. Vrijwilligers vullen aan en zijn altijd welkom en nodig. Leerzame ervaringen heeft Agnes met vrijwilligers zoals bijvoorbeeld MAS studenten; “Dit zijn altijd leuke, kritische mensen die je scherp houden!” En soms ziet Agnes ze weer terug als maatje of vrijwilliger bij de kookactiviteiten.
Agnes vindt het belangrijk om de dynamiek die vrijwilligers mee brengen te omarmen. Het is belangrijk om vrijwilligers aandacht te geven, er tijd voor vrij te maken. Je kunt ze alleen maar behouden door ze te kennen, een praatje te maken, te luisteren naar hun verhaal en ze te waarderen in wat ze doen.
“Wat je niet meer koestert ben je kwijt” was dan ook haar beleving in deze coronatijd. Dus niet loslaten maar het contact blijven onderhouden. Een hele uitdaging!
Het werken in de psychiatrie met mensen is en blijft een mooi contact. Haar drijfveer is altijd de mens achter de mens… Dit zorgde voor bijzondere ontmoetingen en verhalen. Wat je hiermee doet en hoe je dit gebruikt is een uitdaging en een kunst die Agnes zeker beheerst. Het brengt haar dichter bij de krachten van een mens. Boeiend, want er gebeurt veel in het hoofd van een mens, het is onzichtbaar en toch moet je leren om ermee om te gaan. Leren om tevreden te zijn met kleine doelen; mee doen in de samenleving, ontspannen door het dorp lopen, samen zoeken naar wat iemand leuk vindt, op een terrasje zitten. Het gaat om de kleine waardevolle dingen in het leven.
Kleine doelen stellen is namelijk het begin van iets groters zoals: wandelen, zelfvertrouwen krijgen en geloof in jezelf terugvinden. Vrijwilligers spelen daar een grote rol in. Verbinden en samenwerken in het belang van mensen!
De uitdagingen die ze ziet voor haar opvolger zit in eerste instantie in het oppakken van de zaken na deze coronatijd.
Het opgebouwde niet dood laten bloeden! Maak verbindingen met andere organisaties, met mensen uit de wijk en met het kernteam. Bedenk met elkaar leuke swingende activiteiten voor vele Raaltenaren en geef vooral aandacht aan de mensen die in de wijken wonen en ambulant zorg krijgen. Zoek naar een combi van inzet van huidige vrijwilligers, mensen die als vrijwilliger willen gaan werken en mensen die door kunnen/willen groeien op die participatieladder.
Van, voor, en door elkaar te ondersteunen schep je mogelijkheden die groter zijn dan wat jij in je eentje kunt vanuit jouw organisatie. Laat je niet tegenhouden door de vraag wie de eindverantwoordelijke is, maar zet die mens nu eens centraal. Bundel die krachten en maak ze toegankelijk voor iedereen. Er zijn ideeën genoeg: start een restaurant, een timmerwerkplaats, ontwikkel een productieafdeling, wasserette of dierenpensionnetje.
En mocht je moeite hebben om vrijwilligers te werven; pluk ze uit je dagelijkse contacten… Vind en vraag de mensen die met pensioen gaan, ga samenwerking aan met scholen en wees je altijd bewust van je ambassadeursrol…ook op verjaardagen en feesten. Ga het gesprek aan met en over mensen. Zo verklein je de drempel, nodig je mensen uit om eens in gesprek te komen (met een kopje koffie).
Agnes, bedankt voor al je inzet en betrokkenheid, je passie voor het werk. Namens alle mensen die je de afgelopen jaren hebt ontmoet.
Good goan…. en geniet van de tijd die komen gaat.
