Truus

Als de schrijver blij is, dan ben ik dat ook

Twee jaar geleden kwamen Truus Borsje en haar man vanuit het westen in Ommen wonen. Een voor hen onbekende omgeving.

Truus: “Vrijwilligerswerk leek me een goed idee  om er wat meer in te komen, inburgeren zou je kunnen zeggen.” In een Ommer krantje zij las een advertentie ‘Activiteiten voor ouderen’. “Het onderwerp ‘Je levensverhaal schrijven’ trok mijn aandacht. Ik dacht daarbij aan mijn vader die zijn levensverhaal zelf geschreven had en  zijn schoonzoon, mijn zwager dus, die het opgetekend had voor mijn moeder en die beide verhalen tot een mooi boek verwerkt heeft. Het zijn beide mooie geschiedenissen in boekvorm geworden. Dubbel waardevol nu mijn ouders overleden zijn.”

Truus nam contact op met Silke Schuurman, beroepskracht voor WijZ Welzijn Ommen. Zij kreeg een korte cursus van 4, 5 dagdelen waarin de vrijwilligers, die deze processen (gaan) begeleiden informatie krijgen over opzet, inhoud, werkwijze b.v. voor een goede uitvoering met behulp van de computer en het digitaliseren van aanwezige foto’s.

Bij een goed contact ontstaat gaandeweg vanzelf een mooi verhaal

Truus: “Ik houd van taal, van met woorden bezig zijn, een verhaal schrijven. De bedoeling van het begeleiden van de auteur is om samen een boekwerk te maken waarin het levensverhaal staat. En de foto’s zijn nodig om het tot een aansprekend  geheel te maken zodat het voor de lezers nog meer herkenning geeft.”

Zij blikt terug op haar eerste opdracht: “Het was een meneer die al heel veel zelf had opgeschreven. Zijn wens was: In de eerste plaats zijn levensverhaal vast te leggen voor zijn kinderen. Het klikte tussen ons en tijdens de bezoeken bij hem thuis was er vertrouwen en veel enthousiasme om al pratend en schrijvend tot een mooi geheel te komen.”

“Mooi zoals je deelgenoot wordt van iemand zijn leven en zijn emoties kunt delen en foto’s gespreksstof geven die jij dan weer in de tekst kunt verwerken. Hij was blij en dankbaar dat ik dit voor hem wilde doen. Dat is voor mij genoeg beloning en: zelf vind ik het ook heel leuk om te doen.”

Een leven in boekvorm: mooi om door te geven

Truus noemt zichzelf een perfectionist. “Er was heel veel om zelf uit te zoeken. Het digitaliseren en bewerken van de foto’s vind ik leuk om te doen. Ik heb mezelf stevig bijgespijkerd. Ik ben zelfs naar een drukker gegaan om tot een goed eindresultaat te komen. Het was spannend en een uitdaging om te zorgen voor een leuk lopend verhaal en een eindresultaat dat er netjes uitziet en waarover we allebei tevreden zijn.”

Dat laatste geeft de voldoening om vol energie aan het volgende levensverhaal te beginnen.

Sini Wit - schrijfvrijwilliger, WijZ